In een heel warm bad met Alonso..

Jullie berichten/reacties en e-mails zijn stuk voor stuk tof! Niets zo fijn om te zien dat er daadwerkelijk mensen zijn die tijdens werk uren al zo vaak heen-en-weer-gesurft zijn van nu.nl, via hyves en facebook naar hotmail om uiteindelijk uit ultieme verveling en om de laatste vijf minuten tot de klok vijf uur slaat te vullen nog even naar mijn met passie, bloed, zweet en tranen gefabriceerde blogje surfen.. ;) arbeiders.

Na nog geen week in Poza Rica, waren we het erover eens dat een cursus Spaans voor deze jongen geen kwaad zou kunnen. Behalve de andere 'ingenieros', spreekt werkelijk niemand ook maar een woord Engels. Daar sta je met je operator, op een rig in de middle of nowhere: …“Que..?” Juist.

Dus vloog ik op de eerste beste maandag naar Guadalajara, yes!
Guadalajara, (wikipedia zegt: ) La Perla de Occidente ("Parel van het westen"), de meest mexicaanse stad van Mexico, waar het, zo weten alle mexicanen, ‘goed toeven is’.. De 'operadores' hier zetten stuk voor stuk een grote lach op bij het horen van de niet uit te spreken naam (kwadalahara;-) Guadalajara? Chicas Bonitas of Chicitas mamas!! waren de onbetwiste reacties. (Jullie begrijpen in welke richting mijn Spaans vocabulair zich uitbreid in deze kringen, dit is het beschaafde gedeelte..)

Drie weken Spaanse les (voor beschaafde individuen, zoals ik), kom maar op!

Ho.. voor het zover was, even een kleine strubbeling:

Na s’avonds met mijn Franse vrienden Jean-Marc en Thierry een pilsje te hebben gedronken en wat te hebben gegeten in het hotel, ging ik uitermate goed gemutst naar bed, s’morgens spullen gepakt, op naar GDL, kom maar op! Alles verliep soepel, prachtig klein vliegtuigje met propellers!!
Tot ik in GDL aan kwam, alwaar iemand zou wachten. Niet dus.
-Rondkijken, wachten... wachten..  hmmm.. ik was een uur laat, misschien al weg (?).
-Bellen. Geen nummer van hotel, geen naam, geen adres, neenee, iemand komt je ophalen, komt wel goed. Voor zover ging het ook overal goed, behalve dus vandaag. Mn chef maar eens bellen. Hoe?
-Mobiel: geen tegoed..
-Nieuwe mobiel: doet het nog niet
-Telefoonkaart: nummer bestaat niet.
-Zou er ergens internet zijn? Wi-Fi.. niet dus..  een betaal pctje? ook niet. Rondsloffen over dat vliegveld, enorme tas, zweet op mijn rug..
-Winkel 1. binnen, hulp gevraagd over telefooncel...
..enfin..  na 3 hulpsessies later, van 3 verschillende mexicanen, waarvan nr 3  eindelijk engels sprak (dit was VOOR de spaanse cursus:-) kon ik bellen, van hem het adres gekregen en uiteindelijk taxi naar het hotel. Autsj, dat is geen Poza-Rica inn. Ik ben verwend geraakt. Dat kostte dus een dik uur en wat lichte zenuwen..  het leek even of er niemand was met een telefoon/internet/whatever, maar we zijn dr weer :-)

Wat volgde waren drie weken als een warm bad. Een heel warm bad. Met schuim zo zoet.. zo zoet. Een enorme stad, 4 miljoen inwoners, maar de sfeer van een tranquilo Europees dorp (beetje het Alphen aan den R. van Mexico dus ;-). En jullie weten waar ik me thuis voel..

Als in Kameroen kon ik niet onopgemerkt over straat. Was het daar vaak erg confronterend en ongemakkelijk dan niet klote. In GDL werd ik meer bekeken met een aangename vorm van nieuwsgierigheid en verbazing. Mensen in een restaurant die, aangestoten door hun tafelcompagnon, zich omdraaien in hun stoel om de enige 1.90m lange blonde gestalte in de stad te aanschouwen. Een jongen die aan het einde van een dagje met een touringcar een briefje met 3(!) telefoonnummers van zijn vriendinnen + heel verhaal komt brengen of ik morgen weer mee ga op de toer… HUH!? ik had ze niet eens gesproken… "kan iemand nog wat warm water aan mijn bad toevoegen?"  Absolute hoogtepunt:

Met mijn compañero Dylan (Australie, blond, 2m) over willen steken; midden op de 4 baans doorgaande hoofdweg door de stad stopt plotseling een donkergrijze ford pick-up, een “toet`toet” volgt, raampje omlaag en een vrouwenhand die uiterst sensueel onze kant op zwaait terwijl wij in de zijspiegel een hele grote lach zien verschijnen. Resultaat: locale verkeersopstopping. Viva Mexico! Als ik op mn 30e nog vrijgezel ben.. ;-) snoepjes zijn het. Het zal wel in de familie zitten.

Tel daar bij op dat de Spaanse les ‘s morgens om 9(!) uur begon en al om 5 uur was afgelopen… haha, deze ontdekking zorgde voor een enorme grijns, nota bene in de weekenden vrij!! ("..kan iemand champagne brengen, die was ik vergeten mee te nemen..") toch nog die welverdiende vakantie? Zeker weten!

Wat ook absoluut een vermelding verdient is de excursie naar een plaats die jullie allen kennen, en nooit bezocht hebben. Een plaats waarmee je vrienden voor het leven maakt, een plaats waar we mee getoast hebben op mijn afscheidsfeest in de achtertuin aan de Doornenburg.. Tequila!

Nachten lang heb ik met mijn onderzoeksgroep (stromingsdynamica van hoog alcoholhoudende vloeistoffen ) tot diep in de nacht complexe studies gedaan naar de eigenschappen van dit wonderlijke drankje. Dat onderzoek soms slachtoffers eist moge duidelijk zijn. Bij gebrek aan dierlijke proefexemplaren was ene JH ook wel bekend als de kleine N. vaker slachtoffer van mislukte experimenten (excuses hiervoor). Ik zie nog die helse bult op zn voorhoofd voor me, nadat ik met mede onderzoeker en hoofd van de vakgroep, prof. ir. J. de V. even de controle verloor over een bulk-expirement dat werd uitgevoerd onder bijzondere omstandigheden in zuid-Franrijk, dat dus falikant mislkut is. Hoewel..

Tequila.. tot zover slechts bekend in de combinatie zout-tequila-citroen, dat een buitengewoon direct en plezierig effect kan hebben, mits juist gedoseerd. Hier komt de complete wereldvoorraad Tequila vandaan. Zie het als een vakgroep uitje. Schitterend om te zien hoe, handmatig, de agave wordt geoogst, verwerkt en vervolgens wordt het sap gedestilleerd tot ons aller geliefde substantie. Het meest wonderlijke en openbarende aan de excursie was wel, dat er blijkbaar ook tequila’s zijn die WEL echt lekker zijn. Buitengewoon lekker zelfs. De in Nederland vaak in het wild gesignaleerde specimen is een zogenaamde ‘Blanca’. Nou wil het, dat als deze voor langere tijd in een houtvat rust, als een whisky, zij langzaam transformeert tot een ‘reposado’ en als zij langer dan een jaar is ‘ gerijpt’ spreekt men van een ‘añejo’. Een iets getinte, zoetere tequila, die vele malen milder is en waarvan in alle rust, met een klein limoentje om aan te nibbelen, van genoten kan worden. God wat hebben we genoten. De subsidie aanvragen voor verder wetenschappelijk onderzoek zijn de deur al uit.

En omdat je van te lang in bad zitten ook maar een zacht velletje krijgt.. ben ik inmiddels weer een week terug in het, ik kan wel zeggen, “Enschede van Mexico” ongelooflijk wat is het toch een verschrikkelijk lelijke hoop ellende hier.

Zaterdag aangekomen, zondag weer aan het werk… in de eerste week 2 nachten complete over geslagen, eentje doorgebracht op de voorbank van een pick-up. Mijn spaans vloeit als een goede tequila.. het meest lastige is nog om ze uit te leggen dat je Sjoerd heet. S-J-O-E-R-D, esse-jotte-o-e-erre-de .. SJOERD.. ‘el Holandes’
Alonso dus, hehe, en mooi dat ze het vinden.

Het is goed hier, het zijn lange dagen, maar het besef dat je geen afspraken hebt, niemand op je wacht en niks anders hoeft op hebt te doen, maakt het erg makkelijk. Tel daarbij op dat het gewoon iets ongekend tofs heft om ‘s avonds om negen uur in convoy weg te rijden, de diep donkere nacht in, over de meest onbegaanbare wegen door de jungle, opzoek naar de drilling-rig, wetend dat het een hele lange nacht zal worden en je hopelijk tegen de middag de volgende dag terug bent. Als de perfecte misdaad, maar dan drie keer per week. Maanden van voorbereiding, een perfect getrainde crew, alle equipment klaar; alles moet in één keer goed gaan. Midden in de nacht sla je je slag en al voordat iemand het in de gaten heeft dat we klaar zijn, zijn we vertrokken..

… om de volgende dag met je vunzig vieze modderlaarzen het hele kantoor te vervuilen, wat resulteerd in een equipe van schoonmakers die de hele dag nonstop bezig zijn de hele teringzooi bij elkaar te vegen. Dat zijn die details waarbij je je realiseert dat je op de goeie plek zit!