We gaan dr uit met een knal!

In het doorgaans zo rustige Tulsa,  schudt de aarde..

Het einde is in zicht, twee-en-een-halleve maand zitten we inmiddels in het nog immer knallende Tulsa, en eerlijk is eerlijk.. de rek is er een beetje uit.
Al enige tijd hoor je links en rechts geluiden van maatjes die verlangen naar hun thuisbasis (wat wil je, we hebben het hier over paradijslijke oorden als Colombia, Venezuela en Brazilie..) maar ondergetekende had zn draai wel aardig gevonden en was goed op stoom. Toch moet ik er nu ook langzaam aan toegeven, Mexico wacht, (volgens de rest van Latijns Amerika zeker geen deel van Latijns Amerika... volgens Noord Amerika ook zeker geen Amerika...mmmm..   ) en ik kijk er naar uit. Wellicht is het het schoolse dat ik het wel gezien heb, eindeloze welles-nietes discussies over een puntje meer of minder (we moeten natuurlijk wel punctueel blijven ;-) )  of het feit dat het in Tulsa inmiddels ook onder de 20 graden is gelopen en ik 's ochtends zowaar een jackje aan trek tegen de kou, laat staan de oer-Hollandse herfstige plensbui die ons al de hele dag teisterd...
Mexico wacht.   Mexico..  eindeloze witte stranden, het bruisende Mexico-stad, het paradijslijke Acapulco, de eeuwen oude tempels van de Azteken, tortilla's, taco's,  de vele tequilla stokerijen en natuurlijk met een Margarita op het strand naar de ondergaande zon kijken...  Mexico roept... zachtjes.
Poza-Rica...   letterlijk vertaald.. "rijke bron" ... 
of, zoals klein onderzoek op wikipedia ons leert:
"Main attractions: It has a downtown area which provides a good shopping experience. It has a local famous height called "El cerro del abuelo" where it's possible to see the whole city and its "quemadores", big petroleum burners which were used to light the city in the early years. There are few of them at the present time. Every year there is a holiday called "Desfile del 18 de marzo" (March 18th Parade) which commemorates Mexican oil expropriation and has two beautiful parades, one in the morning and one in the afternoon. It is a city with a predominantly young population."
...samengevat..: te ver van het strand, wellicht één enkele lokale bar, veel industrie en waarschijnlijk vol mannen, bomvol kerels. ik heb de moed opgegeven. Het leven van een engineer. Waarom zat ik ook alweer niet in de reclame? Enfin..  nog een goede twee weken, het ticket is geboekt, de naam staat er, paspoort nummer klopt.. there we go.. maar eerst.

Omdat de scherpe kantjes er vanaf zijn, je steeds meer oogjes dicht ziet sluipen tijdens de les, worden we nog voor een laatste keer wakker geschudt, met het meest heftige en meest linke tot nu toe. De radioactieve bronnen waren spannend, maar blijken direct niet heel spectaculair...daar zit m dus gelijk t grootste gevaar.
Nee, die heeft deze jongen wel onder de knie, na een paar medeklasgenootjes te hebben "genuced" weet ik nu min of meer wat wel en niet te doen ;-) , met uiterste zorgvuldigheid behandelen we de ene na de andere nuclaire bron om onze heilige metingen te perfectioneren.
Het is tijd voor het echte werk.
The A-team was leuk.
MacGyver kan naar huis.
Bin Laden voor beginners.
Draadjes, tape en buskruit.

Voor de geïnteresseerde onder u: (ik tel één, twee, ah.. daar achter in de zaal, nummer drie...ja...dat was het nuja, vooruit)..  voor diegene.. 
Men boren een gat,
*bel BaasieDaasie voor die eerste meting
Metingen gedaan, casing wordt gezet (stalen pijpen, om het gat te behouden)
En dan komt er dus geen druppel olie meer omhoog.
Dus..   men maken een gat. In de casing dit keer.
*bel BaasDaas voor het betere perforatie werk.

Aan de heilige kabel, dit maal geen complexe meetapparatuur, geen radioactief materiaal.
De chineze wisten het al duizenden jaren geleden, voor een goeie knal, heb je slechts een handjevol buskruit nodig.
Kees (K.) jouw geknutsel dat leidde tot helse gaten in je vader zijn 'achtertuin' was zeker respectabel.
Stijn jochie, vergeet die paar strijkers die je op de hoek van de Emmastraat en de Poolmansweg tussen dat verkeersbordrandje vouwde.
Dit is niveautje Enschede.
Uiteraard beginnen we met een stuk verstevigd regenpijp, stamp hem vol met explosieven en het enige wat nog ontbreekt is de detonater.
Ah!
Daar komt jullie kleine held in het verhaal.
Zo zat ik vanmorgen om half vijf in de stromende regen op mijn knietjes:
" het witte draadje doorknippen,
nog een keer alles doormeten,
zwarte draadje doorknippen,
draadjes aan elkaar knopen..
Stukje kurk eromheen draaien,
stukje tape... -doe nog maar een stukje-
en het hele soeppie dichtplakken."
Hoppa.

Godzijdank geven ze ons alleen nog maar dummies. Ik denk dat de klas inmiddels meer dan gehalveerd zou zijn.
We zijn hier tenslotte om te leren (h).

Ik moet er weer vandoor, een klein vierentwntiguurtje staat op het programma, maar ik wilde graag even aan jullie rapporteren tussen de bedrijven door.

Dat was het weer voor vandaag. Iedereen bedankt voor zn reacties, superleuk altijd! Ik blijf aangenaam verrast te zien wie mijn bescheiden anekdotes altijd weer weten te vinden!!

Hopelijk tot de volgende keer, mocht het iets langer duren, dan weten jullie dat ik ergens rond "de rijke bron"  op een platform zit en aan jullie denk.

...of dat ik of een van mijn metgezellen de doosjes -dummies- en -originals- heeft omgewisseld.

het gaat jullie goed!

We gaan dr uit met een KNAL!!

!*BaasDaas*!

Tot slot nog een aardig eigenhaardigheidje, een waargebeurd verhaal:  de 'gunshop' waar de explosieven worden bewaard, kent geen brandblusser.
Dat is niet per ongeluk, er wordt hier werkelijk niets aan het toeval over gelaten.
De reden is even simpel als afschrikwekkend:
Alsje eenmaal brand ziet in de bunker, is er een beter alternatief dan blussen...  het advies: RUN!