Don’t wake me up before monday morning!

Het is donderdag..  4 uur in de morgen, enkele tientallen mijlen buiten de stad..  buiten is het pikdonker, de nachtelijke rust wordt onderbroken door de ronkende diesel van de logging truck en de scherpe schijnwerpers snijden hun weg door de inktzwarte nacht..  waar ze de typische contouren van de derrick aftekenen..  ondertussen, achterin de unit, zit een oude bekende van jullie, zijn coverall meer zwart dan blauw, een dampend bakkie koffie en een buitengewoon fijn stuk chocolade cake. De schijn bedriegt..

Alles doet pijn. Mijn voeten doen pijn, mijn benen doen pijn, mijn lichaam doet pijn, alles doet pijn. Het is inmiddels bijna twee dagen geleden sinds ik van huis ben weggegaan en ik voor het laatst een wekker heb gehoord.

Een dag eerder, na acht uur loggen (achterin het vrachtwagentje) en vervolgens non stop in nog eens tien uur mijn eindproduct in elkaar te hebben geschroeft, schuiffel ik woensdagmorgen rond negenen totaal van de planeet naar de slaapbunker… een riante drie uurtjes slaap zijn mijn beloning voor het snelle werk voor ik om twaalf uur ‘s middags gewekt wordt voor de volgende shift… dit maal als operator; toekijken en eea in en uit elkaar schroeven...  van te voren leek dit de ideaale volgorde, als de druk er af is, ontspannen nog een paar uurtjes de anderen helpen en dan naar huis....  maar dat gaat niet helemaal op..  de dag duurt lang..  de dag duurt eindeloos..

Het wordt zeven uur 's avonds -pizza komt voorbij- het wordt acht uur...  een bakkie koffie zal de man goed doen... een uurtje tools omwisselen is een goede afwisseling..inmiddels zit ik weer en loopt het tegen tienen.. nog maar een bakkie koffie, tenslotte moeten we nog ff..  de nacht heeft het inmiddels over genomen.. de slaap is niet meer te harden, het ene moment in gesprek, het andere moment schrik je wakker...  en het lijf.. het lijf wil gewoon niet meer. De daaropvolgende uren zijn eigenlijk klote, maar tegelijk hilarisch, daar zit je, met zn drietjes achterin de unit, waar zijn we in hemelsnaam mee bezig!? De goede stemming houdt ons op de been tenslotte is het nog geen vier uur..en dan moeten we nog maar hopen dat alles goed gaat!

Dan loopt het eindelijk tegen vieren... nog een paar dingen afmaken en dan loopt het bijna mis..

Een aanvaring met een onredelijke instructrice leidt tot verwarring...  hier klopt helemaal niks van, ik kook van binnen, waar haalt ze het vandaan.. en het is verdomme vier uur 's nachts..  maar de onwerkelijkheid neemt het over... ik bedenk me dat ze me ook gewoon gestolen kan worden... een grote glimlach verschijnt...  tenslotte zijn er nog maar vijf minuutjes te gaan..  mij zal ze niet hebben.

De slaap is eindeloos.. en natuurlijk veel te kort, maar het lichaam wil weer en de volgende dag lekker in het zonnetje de tools schoonmaken en doorsmeren is een welverdiende rustdag. :-)

De weken vliegen voorbij in Tulsa en dat is meestal een goed teken, er wordt weliswaar aardig gewerkt hier, maar ik heb het ook wel erg goed naar mijn zin, het is vreemd hoe je eigenlijk 24uur per dag met dezelfde 14 man optrekt, als we niet samen werken, zitten we samen in de bus, zitten we gezamelijk te studeren of gaan we met zn allen ergens wat eten.. het is ook niet echt het gevoel alsof je aan het werk bent… niet om acht uur op, naar werk fietsen/treinen, pc opstarten/ acht uur achter het buro en weer terug naar huis..eten…pilsje..enz.. de schrik van het burgerlijke bestaan na negen maanden afstuderen zit er goed in. Nee, dan liever deze rockstar lifestyle. Detail; denk de gillende vrouwen hier weg..
De onregelmatigheid is bizar maar heeft ook iets lekkers, als je een keer een middag vrij bent, is het ook echt iets unieks… mooiste activiteit afgelopen week op een vrije middag:

Het uitstapje naar ‘best-buy’ een soort mediamarkt voor gevorderden, schitterend, taxi bellen, iedereen inladen… en allemaal zoveel mogelijk zooi kopen die je nooit nodig hebt gehad maar altijd al had willen hebben..tenslotte zijn we allemaal net student-af, hebben we verder niet eens tijd om iets uit te geven, en we zijn tenslotte in de VS dus moet (als zuid-amerikaan zeker) grof inkopen… van PS3’s tot complete speakersets, uiteraard een handjevol nieuwe camera’s, iPod’s en andere ongein… om vervolgens de winkel uit te lopen en de shop-assistant zegt…aahh.. jullie zijn zeker van Schlumberger.. hehe, duidelijk niet de eerste klas met goeie ideeen ;-)

Om het nog gekker te maken… hadden we twee weken geleden zowaar 2, ik herhaal TWEE, hele dagen vrij.. in deze context toch een sort sabbatical.. dus daar moest volop gebruik gemaakt van gaan worden..

Auto gehuurd… hebben we per ongeluk een parel witte Dodge Charger met een buitengewoon onzuinige drie-punt-vijf-liter vee-zes.. (gniffel, gniffel) lang leve het milieu en laten we vooral met zn allen veel olie blijven verstoken, tenslotte houdt dat de man aan het werk ;-)

Huisje gehuurd in de bossen van Arkansas een paar uur benzine-verstoken verderop en twee dagen ultiem relaxen was het resultaat.. we eindigden in Eureka Springs, een on-Amerikaans gezellig dorpje in de heuvels, waar zowaar mensen over straat liepen (dat zie je dus echt nOOit in Tulsa) en waar je bijna een Frans-gezellig-dorpjes-gevoel kreeg..

Het late-night ritme zit er aardig in, mijn verbazing was dan ook groot toen om 1u de meeste al plat lagen..   ' o wacht..daar brand nog licht'  Saurabh komt met een grote glimlach zijn bed uit als ik hem voorstel nog een koud pintje op het balkon te drinken... en zo werd het vier uur ‘s nachts, zat ik wederom naast Saurabb, mijn Indiaase evenbeeld (nette jongen, vriendelijk, scherpe humor, haarscherp en buitengewoon geliefd bij het andere geslacht) is het pikdonker buiten... en muisstil. geen dieselmotoren, geen schijnwerpers, maar de wind die door de boomtoppen jaagt en zo nu en dan een "ploep"..  als teken van het gezelschap van van een oude bekende, te weten Freddy H. alias de goudgele rakker. Een avondje oud-Hollands doorzakken op ons balkon was zeker verdiend.

Nog een goeie maand hier en dan vertrekt het vliegtuig richting het zuiden voor de next-stop.. Poza-Rica.